Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.
Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Effluit igitur voluptas corporis et prima quaeque avolat saepiusque relinquit causam paenitendi quam recordandi. Quamquam ab iis philosophiam et omnes ingenuas disciplinas habemus; Illa sunt similia: hebes acies est cuipiam oculorum, corpore alius senescit; Duo Reges: constructio interrete. Haec quo modo conveniant, non sane intellego. Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.
Non prorsus, inquit, omnisque, qui sine dolore sint, in voluptate, et ea quidem summa, esse dico.
- Aliam vero vim voluptatis esse, aliam nihil dolendi, nisi valde pertinax fueris, concedas necesse est.
- Itaque eos id agere, ut a se dolores, morbos, debilitates repellant.
- Quae enim adhuc protulisti, popularia sunt, ego autem a te elegantiora desidero.
- Age sane, inquam.
- Ita redarguitur ipse a sese, convincunturque scripta eius probitate ipsius ac moribus.
- Quae qui non vident, nihil umquam magnum ac cognitione dignum amaverunt.
- Quae cum essent dicta, discessimus.
- Non enim, si malum est dolor, carere eo malo satis est ad bene vivendum.
- Aliud igitur esse censet gaudere, aliud non dolere.
- Disserendi artem nullam habuit.
- Summus dolor plures dies manere non potest?
- Bork
- Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta?
- Primum divisit ineleganter;
- Quae cum praeponunt, ut sit aliqua rerum selectio, naturam videntur sequi;
- Quo modo?
- Iubet igitur nos Pythius Apollo noscere nosmet ipsos.
Te autem hortamur omnes, currentem quidem, ut spero, ut eos, quos novisse vis, imitari etiam velis. Nam bonum ex quo appellatum sit, nescio, praepositum ex eo credo, quod praeponatur aliis. An haec ab eo non dicuntur? At ego quem huic anteponam non audeo dicere; Mihi quidem Homerus huius modi quiddam vidisse videatur in iis, quae de Sirenum cantibus finxerit. Sed virtutem ipsam inchoavit, nihil amplius. Quam ob rem tandem, inquit, non satisfacit? Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis; Quae cum magnifice primo dici viderentur, considerata minus probabantur.
Bonum negas esse divitias, praeposìtum esse dicis? Hoc non est positum in nostra actione. Et non ex maxima parte de tota iudicabis? Sit enim idem caecus, debilis. Huius, Lyco, oratione locuples, rebus ipsis ielunior. Putabam equidem satis, inquit, me dixisse. Verum audiamus. Parvi enim primo ortu sic iacent, tamquam omnino sine animo sint. Si stante, hoc natura videlicet vult, salvam esse se, quod concedimus; Sit enim idem caecus, debilis. Semper enim ita adsumit aliquid, ut ea, quae prima dederit, non deserat. Nullis enim partitionibus, nullis definitionibus utuntur ipsique dicunt ea se modo probare, quibus natura tacita adsentiatur.
Nam si concederetur, etiamsi ad corpus nihil referatur, ista sua sponte et per se esse iucunda, per se esset et virtus et cognitio rerum, quod minime ille vult expetenda. Cum autem venissemus in Academiae non sine causa nobilitata spatia, solitudo erat ea, quam volueramus.